Birçok ilaç, çeşitli mekanizmalarla erektil fonksiyonu etkilemektedir. Hipnotikler ve majör trankilizanlar; plazma prolaktini artırarak ve libidoyu azaltarak erektil disfonksiyona neden olmaktadır.
Tiyazid diüretiklerin erektil disfonksiyona yol açma olasılığı, plaseboya göre 6 kat daha fazladır. Alfa metil dopa ve klonidin gibi santral etkili antihipertasifler, santral reseptörleri üzerinden erektil disfonksiyonu olumsuz yönde etkiler.
Propranonal ve diğer bloker kullanan erkeklerin yüzde 10-15'inde erektil disfonksiyon görülmektedir. Anjiotensin konverting enzim inhibitörlerinin erektil fonksiyonları etkilemediği; alfa blokerlerin ise sempatik tonosu azaltarak erektil fonksiyon üzerine olumlu etki edeceği düşünülmektedir.
Söz konusu ilaçlar şunlardır:
Psikotrop ilaçlar: Fenotiazinler, butirofenonlar, benzodiazepinler, lityum Anti-depresanlar: Trisiklik anti-depresanlar, monoaminooksidaz inhibitörleriAnti-hipertansifler: Diüretikler, adrenoreseptör blokerleri, santral etkili ilaçlar, ganglion blokerleriEndokrin ilaçlar: Steroid anti-adrojenler, LH-RH agositleri, östrojenler Anti-kolinerjikler: Atropin, propantelin Keyif verici maddeler: Alkol, marjiuana, amfetamin, barbituratlar Diğerleri: Simetidin, digoksin, metoklopramide, fenition, karbamazepin
Hastalar sorgulanmalıdır
Testosteron; seksüel ilgiyi oluşturmasının yanında, seksüel hareketlerin ve gece sertleşmelerinin sıklığını da artırır. Serum testosteronu azaltan veya etkisini bloke eden ilaçlar erektil disfonksiyona neden olabilmektedir.
Bunlar arasında; östrojenler, spironolakton, digoksin, LH-RH agonistleri ve anti-androjenler sayılabilir. Sonuç olarak, erektil disfonksiyon birçok sistemik hastalığın seyri sırasında ortaya çıkabileceği gibi, bazı hastalıkların medikal tedavisi esnasında da izlenebilmektedir.
Bu nedenle, bu tür tedavi yöntemleri uygulanırken, hastaların erektil durumları sorgulanmalı, tedaviden beklentileri değerlendirilmeli ve olası sonuçlar hakkında bilgi verilmelidir.
| 
