“…Ramazan ayında bir başka coşkuya bürünen¸ adeta ibadet dirisi hâline gelen bir sûfîyi yakın dostlarından bir bilge şahsiyet imtihan etmek ister. Kendisine¸ oruç ibadetinin inceliklerine dair bazı sualler sorar. O Allah dostu şu cevabı verir: “Senin için geçerli olan oruç hükümlerini mi¸ yoksa benim için geçerli olan oruç hükümlerini mi soruyorsun?”
O alim bu cevap karşısında hayrete düşer ki¸ veli olan zat sözlerini şöyle tamamlar:
“Siz alimlere göre oruç sadece bir şeyler yiyip içmekle veya cinsel temasla bozulur. Oysa ben¸ Allah (c.c)’ı ne zaman unutursam orucumun bozulduğuna hükmederim.”
İnanmak bir ayrıcalık¸ bir hidayet ve bir nasip işidir. Kişinin inandığı gibi yaşaması ise bir erdem¸ bir liyakat ve bir sevda işidir. İnanç ve ibadetlerimiz¸ bizleri¸ rahmet suyuna kanmaya ve ilahî tecelliye ermeye sevk etmelidir. Yaşanmayan¸ tadılmayan¸ sevilmeyen ve yoluna kurban olunmayan din¸ sönük ve aciz kalır. Allah¸ bizden¸ canlarımız ve mallarımız karşılığında¸ cenneti hak etmemizi ve cemâline müştak olmamızı istemektedir. Bu dünyada iken cennet huzuru ve rahmet iklimini yakalayamayanlar¸ ahirette hangi cenneti hayal edebilecekler?
İnsanlığın kurtuluşu ve mutluluğu için gönderilen İslâm¸ bizlere fırsat mevsimleri sunmaktadır her zaman s.d. Cuma akşamları¸ bayram günleri¸ seher vakitleri ve özellikle Ramazan ayı hayat yolumuzu aydınlatan belli başlı kandillerdir.
Ramazan¸ müminin yıllık manevî donanım mevsimidir. Yaşamının yeniden gözden geçirilmesi¸ fırsatların değerlendirilmesi ve ibadet yoğunluklu bir hayat sürmesinin özel eğitimidir. İhmallerini¸ kayıplarını¸ mahrumiyetlerini ve zaaflarını görme ânıdır. Yaşadığı günlerin hesabını vermeye¸ hayatınızı dolu dolu yaşamaya yönelik bir davetiyedir. Kalbini yokladığı¸ ruhunu arındırdığı ve kendini yenilediği bir süreçtir.
Bu ayda Allah’ı zikretmenin¸ Allah’ı hissetmenin ve Allah yolunda olmanın deneyimini gerçekleştiriyoruz. Alıştığımız ibadetleri¸ bir yıl boyunca¸ kesintisiz sürdürmeye karar veriyoruz. Allah’a kulluktan başka her şeyin boş olduğunu idrak ediyoruz.
Katıldığımız mukabele meclisleri¸ sürdürdüğümüz hatimler ve okunan Kur’ân âyetlerini can kulağı ile dinlemek suretiyle Kur’ân’la ünsiyet peyda ediyoruz. Kur’ân’ı kalbimize ve hanelerimize misafir edip Kur’an’la diriliyor¸ Kur’ân adamı olmaya ahdediyoruz. Dünyevî ve uhrevî kurtuluşumuzun Kur’ân ipine sarılmaktan geçtiğini idrak ediyoruz.
Ramazanla gönlümüz bir başka yıkanıyor. Gözyaşı dökemeyen gözlerimiz yaşarmaya¸ ürpermeyen gönüllerimiz rikkate ermeye¸ gülmeyen yüzlerimiz mütebessim olmaya¸ uzanmayan ellerimiz dost eli olmaya başlıyor. Artık birlikte hissediyor¸ birlikte yürüyor ve birlikte yol alıyoruz. İftar sofralarımızı garipler¸ yoksullar¸ fakirler¸ dostlar¸ komşular ve akrabalarla paylaşmak suretiyle kaynaşıyor¸ hâlleşiyor ve birlikte yaşamayı öğreniyoruz. Vermenin¸ faydalı olmanın ve dert ortağı hâline gelmenin zevkini yaşıyoruz. Zekâtlarımızla mallarımızı¸ misafirperverliğimizle hânelerimizi¸ fitrelerimizle canlarımızı¸ kıraatle dillerimizi¸ namazla ruhumuzu ve oruçla gönlümüzü temizliyor¸ dirilişe eriyoruz.
Oruç tutmanın aç ve susuz kalmak olmadığını¸ kendimizi tutmak gerektiğini hissediyoruz. Yalan¸ kötü söz¸ boş laf ve gereksiz konuşmalardan dilimizi arındırıyoruz. Ya hayır söylemeyi ya da susmayı öğreniyoruz. Susma orucu ile irfan sohbetine koyuluyoruz. Dilimizi tutmakla vücudumuzu selamete erdiriyoruz. Kulağımızla Hak sözlerini işitmeye¸ gözümüzle hakikati temaşa etmeye¸ elimizle hakkı tutup kaldırmaya¸ ayaklarımızla hayır yolunda olmaya gayret ediyoruz. Gönlümüzden gafleti kovmak¸ Rabbimizi kalbimizde hissetmek ve gönül hânemizi Allah’tan gayrı her şeyden temizlemek suretiyle kalbimize oruç tutturmaya çalışıyoruz. İhlâş samimiyet¸ teslimiyet ve aşk eğitimi verdiği için orucumuza denk bir erdem yolu göremiyoruz.