|
|
| DOĞUM İZNİMDE EVDEN DE OLSA ÇALIŞMAZDIM. |
|
 |
Ahhh ahhhh şimdiki aklım olsaydı...
Doğum iznimde evden de olsa çalışmaz, hem kendimi hem bebeğimi perişan etmezdim. Kızımla 3 ay boyunca koklaşa koklaşa uyur, bakışa bakışa uyanırdım.
Şunu bunu aldım çok işime yaradı, bunu şunu aldım bir tek evde yer kapladı.
6 ay boyunca kucağımdan inmek istemeyen kızım sayesinde dünya vücut geliştirme şampiyonu olmama az kalmışken beni kadın formuna geri döndüren yürüteçe teşekkürü bir borç bilirim. Bunun yanında; kızımın içinde bir saat değil 10 dakika bile oynamadığı ve oturma odamın neredeyse üçte birini kaplayan oyun parkı büyük pişmanlığım olarak hergün gözümün önünde.
''kötü anne anı'': ah dedim bunu da yaptım ya ne kötü anneyim !
Ağlamasın diye henüz 1 aylıkken pekmeze banıp banıp ağzına emzik verdiğim anlar, ilgisini çeksin diye İphone'a dijital masallar indirip henüz 1 yaşındaki kızımı usta bir İphone kullanıcısı haline dönüştürdüğüm anlar "kötü anne" normuna yaklaştırdı biraz beni.
Çocuğum yokken çocuklu ailelere bakar şuna gıcık olurdum. Çocuğum olunca gıcık olduğuma pişman oldum.
Olağan çocuk gelişiminde zaten yapması gereken becerileri yaptığında, kendi çocuğu bir dahiymiş gibi ballandıra ballandıra anlatan ebeveynlere "bu sadece çocuğunuzun gelişim bozukluğu olmadığını gösterir, dahi olduğunu değil" diyiverip morallerini bozma isteğime (icraata geçirmemiş olsam dahi aklımdan geçirdiğime) pişmanım.
Kararsızım... Acaba şöyle mi yapsam yoksa böyle mi ?
3 aylıkken başlayıp, kararlı ve biraz da katı kurallarla uyguladığım ancak bunun sayesinde henüz 6 aylık olmuşken kendi yatağında, desteksiz ve tüm gece olmak üzere harika bir uyku düzeni edindirdiğim kızımın 14 aylık olduğu şu günlerde şiddetle benim kucağımda uyuma isteğine müsaade edip etmemek konusunda kararsızım.
|
|
|
|
| Sayfayi öner |
| Yorum Ekle |
|
|
| Yorumlar(0) |
| Oluşturma | 09 Ocak 2013 Çarşamba 12:36 |
|
|
|
|
